Lučki Most u Mostaru je na današnji dan, 3. 6. 1913. godine izgrađen i svečano pušten u promet velikom zaslugom mostarskog gradonačelnika iz posljednje decenije austro-ugarskog perioda Mujage Komadine po kojem je dobio i ime.
Ovaj most premošćuje Neretvu nizvodno od Starog mosta i spaja naselja Luka i Donja Mahala.
Nakon Starog mosta i Mosta cara Franje Josipa (Most Musala) ovo je treći veći most izgrađen u Mostaru.
Izgrađen je 1913. zaslugom gradonačelnika Mujage Komadine po kome je i dobio ime iako je rijetkost da se osobama od lokalnog značaja posveti takva čast.
Za prelazak ovog mosta i Mosta cara Franje Josipa plaćala se mostarina za pješake, pješake s konjem ili stokom, ali samo za prelazak sa desne na lijevu stranu, a povratak je bio besplatan.
Most je srušen 24. 5. 1992. godine, a obnova mosta, posljednjeg od šest mostarskih koji su bili porušeni u zadnjem ratu izvršena je u periodu 2004–2005.
Vrijednost radova iznosila je 3,27 miliona KM, a investitor je bila Vlada FBiH, dok je Izvođač radova bila “Hidrogradnja” iz Sarajeva u saradnji s firmom “Konstruktor-Neretva” iz Čapljine. Rekonstrukcija mosta rađena je po izvornim nacrtima.
Lučki most bio je graditeljski pothvat svog vremena, sa širokim kolnikom, nogostupima i 2 kandelabera na počecima mosta. To je prvi armiranobetonski most i ujedno najveći most takve vrste u Bosni i Hercegovini. Ima samo jedan luk. Izgrađen je sa stilskim detaljima kasne secesije u arhitektonskoj obradi, a dug je 72 metra.
U samoj Neretvi, uz lijevu i desnu obalu, izbetonirana su dva pravougaona postolja, uzdužno tokom Neretve, nadvisujući najniži vodostaj za samo 20-ak centimetara. Na svako postolje postavljena je konstrukcija piramidalno zarubljenog oblika, a u njih su postavljeni vertikalni nosači skele mosta. Ovi sanduci napunjeni su kamenom i šljunkom. Pored osnovnih vertikalnih drvenih nosača, iz svakog sanduka prema lučnom svodu postavljene su još po 4 garniture lepezasto postavljenih nosača.