Književnica Gordana Kuić, autorica devet romana i dvije zbirke priča, preminula je u Beogradu u 81. godini. Sahrana Gordane Kuić biće 19. januara u 14.30 sati na Novom groblju u Beogradu, prenijeli su portalu SEEcult.org njeni prijatelji.

Rođena u Beogradu 1942. godine, Gordana Kuić završila je engleski jezik i književnost na Filozološkom fakultetu Beogradskog univerziteta i Hunter koledžu u New York-u.

Radila je kao savjetnik za engleski jezik u američkoj ambasadi u Beogradu, kao konsultant u AYUSA International u Beogradu, i kao administrator za engleski jezik u istočnoj Evropi i za humanitarnu pomoć bivšim jugoslovenskim republikama u Soroš fondaciji u New York-u.

Objavila je romane “Miris kiše na Balkanu”, “Cvat lipe na Balkanu”, “Smiraj dana na Balkanu”, „Duhovi nad Balkanom”, “Legenda o Luni Levi”, „Bajka o Benjaminu Baruhu”, “Balada o Bohoreti”, “Roman u slikama” i “Roman u pričama”, piše SEEcult.

Takođe, objavila je dvije knjige pripovjedaka “Preostale priče” i “Sa druge strane noći”.

Prema njenom romanu „Cvat lipe na Balkanu“ snimljena je TV serija, u režiji Ivana Stefanovića.

Također, prema romanu „Miris kiše na Balkanu“ snimljeni su TV serija i film, u režiji Ljubiše Samardžića.

U dramatizaciji Nebojše Romčevića napisana je drama „Miris kiše na Balkanu“, koja je premijerno izvedena 2009. u Madlenijanumu.

„Miris Kiše na Balkanu – balet o Riki“ premijerno je izveden u Sarajevu 1992, te u Beogradu iste godine na BEMUS-u.

Prema riječima Gordane Kuić, počela je da piše tokom ranih osamdesetih godina 20. vijeka – ne da bi postala pisac već sa željom da ovekovječi život pet izuzetnih žena – sestara Salom, odnosno svoje majke Blanke i tetaka, Laure, Nine, Klare i Rifke.

Dogodilo se da je preko njih u svojoj prvoj trilogiji ispričala priču o sefardskim Jevrejima Sarajeva, Bosne, pa i Balkana u trajanju od jednog vijeka.

O tome je, kako je svojevremeno navela, saznala tek kada je pročitala recenziju Davida Albaharija.

Smatrala je i da nema većeg priznanja od čitanosti.

Čitalačku publiku nitko ne može nasilno privući bilo kakvom medijskom kampanjom, kritikama, reklamom, nitko ne može natjerati na izbor onoga što će čitati.

“Publika je nepotkupljiva. Samo zbog nje moji romani traju. To trajanje je potvrda vrijednosti. Drugim riječima, ako se moji romani budu čitali za sto godina, značit će da nešto vrijede, mada u tome, nažalost, ja neću moći da uživam”, navela je Gordana Kuić na svom sajtu.

Gordana Kuić dobila je nagradu Žensko pero za 2006. godinu, nagradu za najbolju prozu Banjalučkog sajma knjiga za sabrana djela i nagradu Izdavača i knjižara BiH za 2010. godinu.

Njeni romani prevedeni su na francuski, engleski, poljski, makedonski, slovenski, talijanski, njemački i španjolski jezik.